Het is vast geen verrassing voor jullie dat voeding nogal een big deal is in mijn leven. Ik begon al met bloggen over mijn liefde voor (gezond!) eten en drinken toen ik nog in de obesitaskliniek werkte. Mijn blogs sloegen aan – gelukkig maar – want in die tijd begon de interesse in een gezonde lifestyle steeds meer toe te nemen. Ontzettend fijn dat ik mensen een stukje op weg kon helpen door mijn tips, tricks, adviezen en mijn eigen lifestyle te delen.
Een jaar erna was mijn eerste boek, Powerfood, een feit. Van alle kanten stroomden er berichtjes binnen: ‘Door de adviezen in jouw boek ben ik bewuster gaan eten’ en ‘Ik heb eindelijk geen last meer van een opgeblazen gevoel’ tot ‘Nu ik meer in de keuken sta, geniet ik ook echt meer van mijn eten’. Niet zelden moest ik een traantje wegpinken bij het lezen van jullie geweldige woorden. Zó trots dat ik iets kon betekenen.
Ik startte mijn eigen voedingspraktijk waar ik in 3 jaar tijd superveel lieve en tevreden foodies heb mogen begeleiden, wat heel waardevol voor mij was omdat ik iets positiefs, iets goeds kon bijdragen. Gezond en gebalanceerd eten en de juiste adviezen zorgden voor blije mensen en dat zal ik nooit meer vergeten.
Maar liefst 3 boeken (available soon in English! J) en een mooie website verder bleef het maar kriebelen om toch weer iets méér voor de wereld te kunnen betekenen. En die kriebel viel perfect op z’n plek toen ik een tijdje terug een berichtje kreeg van het WFP – het World Food Programme. Met de vraag of ik met ze samen wilde werken… iets waar ik volmondig en helemaal enthousiast alleen maar ‘JA!’ op kon zeggen.
Binnen de VN – de Verenigde Naties, werkt het WFP heel hard om honger in de wereld te bestrijden.Ze hebben prachtige projecten samen met partners zoals de Europese Unie die ervoor zorgen dat Syrische vluchtelingen toegang hebben tot het eten dat zij nodig hebben. Ik ben erg blij mijn steentje te mogen bijdragen, want ook ik snap dat er meer dan alleen powerfood is in de wereld. Voeding is voor mij helend, een medicijn. Ik kan er wel eens van balen als de kokosyoghurt in de supermarkt is uitverkocht. En als ik me wat grieperig voel, tovert mijn slowjuicer een gezond groen sapje tevoorschijn of hussel ik even een grote, gezonde salade bij elkaar voor mezelf. Maar ik realiseer me heel goed dat mijn gezonde lifestyle, waarbij alles dat ik maar nodig heb op fietsafstand in de winkel ligt, echt niet voor iedereen haalbaar is. En dat voeding op verschillende plekken door verschillenden mensen op allerlei manieren beleefd wordt.
Maar wat ga ik dan precies doen voor WFP? Het is heel spannend, deze week ben ik met een team van hulpverleners naar Gaziantep vertrokken. Een grensplaats in Turkije, op steenworp afstand van Syrië. Ik ga hier aandacht besteden aan de situatie waarin de vluchtelingen verkeren. Zo bijzonder. Ik zal met ze gaan kletsen, koken en eten en ook samen de supermarkt bezoeken en ontdekken hoe zij denken over voeding. Waar bestaat hun dieet precies uit en wat betekent eten en drinken voor ze? Misschien kan het contrast tussen ons rijke leventje in Nederland en de situatie daar bijna niet groter zijn, maar ik weet wel zeker dat ik veel van ze kan opsteken. Ben jij net zo benieuwd als ik? Volg dan het verhaal, via mijn Instagram (Stories), Facebook en Twitter!
Liefs, Rens
Taboulé salade 
Zen in Kaapverdië 
Een healthy new year 
Gezond op reis 
